W artykule przedstawiono trzy podstawowe etapy impregnacji powierzchni: silany, szkło wodne i pasta cementowa. Ponadto w artykule omówiono metodę RCA impregnacji betonu. Niezależnie od tego, jak zdecydujesz się zaimpregnować swój beton, ten przewodnik krok po kroku dostarczy Ci informacji potrzebnych do wykonania pracy. Poniżej wymieniono trzy główne kroki związane z impregnacją powierzchni.
Prezentowany materiał jest efektem współpracy z 123remont.pl
Impregnacja powierzchniowa silanami
W tym artykule opisano proces impregnacji powierzchniowej betonu silanami. Celem jest poprawa właściwości barierowych betonu poprzez zastosowanie powłoki hydrofobowej. Ten rodzaj impregnacji powierzchniowej jest skuteczny w ochronie dekoracyjnych materiałów budowlanych i betonu. Roztwór silanu wnika w beton na głębokość od trzech do czterech mm. Pozwala to na wykorzystanie powłoki do zastosowań dekoracyjnych.
Impregnacja powierzchniowa betonu roztworem silanu może być stosowana w kilku etapach. Proces aplikacji jest prosty. Po pierwsze, należy wymieszać żel silanowy z wodą. Wylać kilka kropel roztworu na powierzchnię betonu. Przed usunięciem odczekaj co najmniej 1 minutę. Następnie nałóż drugą warstwę roztworu silanu. Następnie przetrzyj beton czystą szmatką.
Drugi etap impregnacji powierzchni polega na użyciu środka chemicznego o nazwie OPTES. OPTES działa jak typowy środek do impregnacji hydrofobowej. Na powierzchnię betonu nakładana jest warstwa siloksanu. Powstała powłoka będzie hamować przenikanie wody. Ten etap jest niezbędny, aby zapobiec powstawaniu plam. SILRES BS 6920 jest doskonałym wyborem, ponieważ zapewnia doskonałą ochronę przed plamami.
Czynnik chemiczny o nazwie SILRES BS 6920 może być stosowany jako spoiwo do impregnacji betonu. SILRES BS 6920 oparty jest na technologii alfa-silanów i oferuje doskonałą odporność na zabrudzenia oraz wysoką wytrzymałość mechaniczną. SILRES BS 6920 jest również usieciowany. Wilgoć wyzwala tworzenie się sieci siloksanowej. Katalizator aminosilanowy zapewnia szybki proces sieciowania.
Impregnacja powierzchniowa szkłem wodnym
W betoniarce wolnospadowej mieszano zawiesinę cementu i szkła wodnego z kruszywem z recyklingu. Następnie przeprowadzono nasączanie, przy czym pierwsze i trzecie kruszywo mieszano przez 5 min. Po nasączeniu kruszywo odsączono i pozostawiono do wyschnięcia na 2 h przed drugim i ostatnim etapem impregnacji. Wyniki procesu impregnacji betonu zestawiono w tabeli 7.
Nowy system impregnacji jest kompatybilny ze wszystkimi konwencjonalnymi systemami kosmetyków i powłok do betonu. Ponadto nadaje się zarówno do powierzchni bezszwowych wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków. Nowa metoda jest również łatwa w zastosowaniu, co czyni ją atrakcyjnym wyborem dla zakładów produkcyjnych, hal wystawowych i prywatnych rezydencji. Oto kilka wskazówek i przewodnik krok po kroku dotyczący stosowania nowego systemu impregnacji powierzchni.
Wyniki testu impregnacji wykazały, że połączenie szkła wodnego i wody wapiennej ma wyższą absorpcję niż połączenie tych dwóch materiałów. Ta kombinacja ma najwyższą sorpcyjność i absorpcję wolnej wody, podczas gdy impregnacja tylko wodą wapienną dała gorsze wyniki. Ponadto proporcja szkła wodnego i pasty cementowej determinowała skuteczność metody impregnacji.
Wpływ impregnacji na wytrzymałość na ściskanie był istotny zarówno dla pasty cementowej, jak i szkła wodnego. Na przykład, gdy stosunek impregnatów wynosił 0,6, pięć z sześciu serii betonu osiągnęło lepsze wyniki niż seria referencyjna. W rzeczywistości cztery z nich były statystycznie istotne. Natomiast gdy stosunek wynosił 0,45, wynik był podobny, ale jedna seria miała statystycznie istotną poprawę wytrzymałości.
Impregnacja powierzchniowa pastą cementową
Wyniki impregnacji powierzchniowej betonu pastą cementową można podzielić na dwie grupy: wysoko- i niskoskuteczne. Do metod wysokoefektywnych impregnacji zalicza się pastę cementową i szkło wodne, natomiast do metod niskoefektywnych samą wodę wapienną. Zarówno metody wysoko- jak i niskoefektywne zależą od stosunku w/c betonu. Wyniki dla każdej grupy serii zestawiono w tabeli 7.
Zastosowanie pasty cementowej do betonu wymaga kruszywa o dużej objętości, a mała wielkość kroku odwzorowania odpowiada regionom pasty, które są cieńsze od cząstek kruszywa. Badacze planują przedstawić wyniki swoich badań w kolejnych publikacjach. Po przeanalizowaniu wyników opracują odpowiednią metodę dla procesu nakładania betonu. Poniżej wymieniono etapy procesu. Po opanowaniu procesu, będziesz mógł go wykorzystać przy kolejnym projekcie.
Skład mieszanek jest złożoną mieszaniną porów kapilarnych, nieprzereagowanego cementu i różnych produktów hydratacji. Składniki te przyczyniają się do właściwości mechanicznych i trwałości betonu. W szczególności fazy zawierające wapń reagują z atmosferycznym CO2 i wytwarzają różne polimorfy węglanu wapnia. W niektórych przypadkach może to spowodować spadek pH i depasywację.
Ignacja RCA
Ignacja RCA to proces, w którym materiał zwany ogniotrwałym węglanem jest impregnowany w mieszance betonowej. Wpływ impregnacji RCA na właściwości mechaniczne betonu jest wciąż nieznany. Ostatnie badania analizują jednak wpływ RCA na fizyczne właściwości betonu. Niniejszy artykuł wypełnia tę lukę w wiedzy i uzupełnia ją o badania parametrów trwałości.
Proces RCA obniża mrozoodporność betonu, ponieważ zapobiega otwieraniu się porów i zmniejszaniu wytrzymałości na ściskanie materiału. Mrozoodporność betonu zależy przede wszystkim od jego zdolności do przeciwstawiania się zamarzaniu, a RCA impregnowany cementem skutecznie zablokuje te pory. Jednak odpowiednie napowietrzenie betonu może zwiększyć jego mrozoodporność. Ponadto, dzięki impregnacji betonu, RCA może być stosowany w dużych projektach budowlanych.
Innym sposobem zmniejszenia RCA jest impregnacja RCA roztworem polimeru. Rodzaj roztworu polimeru i jego stężenie będą decydować o współczynniku absorpcji wody przez RCA. Najniższy współczynnik absorpcji wody dla P3 wynosi około 1,8%, a najwyższy 4,5%. Roztwór polimeru zawierający P1 nie jest materiałem wodoodpornym. Dlatego impregnacja P1 zmniejszy współczynnik absorpcji wody RCA prawie o połowę.
W przypadku zastąpienia naturalnego kruszywa grubego przez RCA znacznie wzrasta strata spadkowa mieszanki betonowej. Mieszanki z RCA pokrytym pastą z popiołów lotnych osiągają największe straty na slump, natomiast próbki pokryte cementem wykazują podobne straty na slump. Należy jednak zauważyć, że RCA i NA impregnowane wodą wapienną mają najniższą stratę na ściskanie w obrębie tej samej grupy kruszyw. Należy jednak zauważyć, że wpływ tych materiałów na slump jest w dużym stopniu zależny od rodzaju betonu, w którym zastosowano materiał powłokowy.
Impregnacja wodą wapienną
Szkło wodne i impregnacja betonu wodą wapienną wykorzystują różne mechanizmy do uszczelnienia RCA. O ile reakcja między tymi dwoma związkami zachodzi na powierzchni betonu, o tyle ta druga jest mniej lepka i może zachodzić w porach betonu. Roztwór powstały w pierwszym kroku nazywany jest wodą wapienną, natomiast drugi krok to impregnacja szkłem wodnym.
Kruszywo przed użyciem było impregnowane różnymi roztworami. Proces impregnacji podzielono na trzy etapy, czyli moczenie, mieszanie i płukanie. Pierwsze i trzecie kruszywo mieszano w betoniarce wolnospadowej. Po każdym etapie kruszywa pozostawiano do wyschnięcia na powietrzu. Każda seria kruszywa miała mieszankę wzorcową, która nie była impregnowana. Kruszywo zostało wypłukane, aby usunąć wszelkie frakcje pyłowe, które mogłyby wpłynąć na wyniki. Seria oznaczona N była mieszanką referencyjną.
Wyniki pokazują, że impregnacja wodą wapienną poprawia wytrzymałość betonu, szczególnie w seriach o wyższych współczynnikach w/c. Pięć z sześciu serii betonu o wskaźniku w/c 0,6 lub wyższym wykazało lepsze wyniki niż seria referencyjna, a cztery z nich były istotne statystycznie. Natomiast impregnacja wodą wapienną nie miała wpływu na wytrzymałość betonu na ściskanie, ale impregnacja zmniejszyła porowatość kruszywa.
Impregnacja krzemianem sodu
Proces impregnacji polega na wymieszaniu kruszyw na bazie cementu i dodaniu warstwy powłokowej z płynnego minerału samoregenerującego. Proces impregnacji jest udany, jeśli mieszanka jest wodoszczelna i utwardzona w temperaturze otoczenia 20degC przez co najmniej cztery tygodnie. Krzemian sodu jest skutecznym środkiem samoregenerującym, który jest szeroko stosowany do impregnacji betonu.
Impregnacja krzemianem sodu odbywa się zazwyczaj etapami i jest jednym z nich. Metoda ta może być stosowana zarówno w przypadku małych, jak i dużych projektów. Krzemian sodu jest środkiem samoregenerującym i może być również stosowany do powlekania. Roztwór soli używany w procesie impregnacji można uzyskać od firmy dostawczej (takiej jak Sigma-Aldrich w Wielkiej Brytanii).
Kleje krzemianu sodu są dostępne w dwóch postaciach: jako płynne roztwory (od 1 do 10 poises) lub jako stałe proszki do klejów typu dry-mix. Roztwory klejów krzemianu sodu są produkowane przez stopienie różnych proporcji piasku, dwutlenku krzemu lub sody kalcynowanej z tlenkiem sodu. Jest to bardzo wszechstronny i opłacalny produkt, który idealnie nadaje się do projektów budowlanych.
Impregnacja krzemianem sodu jest powszechnie stosowana do naprawy pęknięć w mostach, ścianach i fundamentach. W procesie tym pasta cementowa zawiera cienką warstwę krzemianu sodu w celu zwiększenia jej elastyczności. Ta technika impregnacji charakteryzuje się niskim poziomem przepuszczalności i porowatości. Efektem końcowym jest wysoce trwały beton, który nie pęka ani nie rozpada się przy działaniu dużej siły.
Impregnacja betonu krok po kroku
W artykule przedstawiono trzy podstawowe etapy impregnacji powierzchniowej: silany, szkło wodne i pasta cementowa. Ponadto w artykule omówiono metodę RCA impregnacji betonu. Niezależnie od tego, jak zdecydujesz się zaimpregnować swój beton, ten przewodnik krok po kroku dostarczy Ci informacji, których potrzebujesz, aby wykonać pracę prawidłowo. Poniżej wymieniono trzy główne kroki związane z impregnacją powierzchni.
Impregnacja powierzchniowa silanami
W tym artykule opisano proces impregnacji powierzchniowej betonu silanami. Celem jest poprawa właściwości barierowych betonu poprzez zastosowanie powłoki hydrofobowej. Ten rodzaj impregnacji powierzchniowej jest skuteczny w ochronie dekoracyjnych materiałów budowlanych i betonu. Roztwór silanu wnika w beton na głębokość od trzech do czterech mm. Pozwala to na wykorzystanie powłoki do zastosowań dekoracyjnych.
Impregnacja powierzchniowa betonu roztworem silanu może być stosowana w kilku etapach. Proces aplikacji jest prosty. Po pierwsze, należy wymieszać żel silanowy z wodą. Wylać kilka kropel roztworu na powierzchnię betonu. Przed usunięciem odczekaj co najmniej 1 minutę. Następnie nałóż drugą warstwę roztworu silanu. Następnie przetrzyj beton czystą szmatką.
Drugi etap impregnacji powierzchni polega na użyciu środka chemicznego o nazwie OPTES. OPTES działa jak typowy środek do impregnacji hydrofobowej. Na powierzchnię betonu nakładana jest warstwa siloksanu. Powstała powłoka będzie hamować przenikanie wody. Ten etap jest niezbędny, aby zapobiec powstawaniu plam. SILRES BS 6920 jest doskonałym wyborem, ponieważ zapewnia doskonałą ochronę przed plamami.
Czynnik chemiczny o nazwie SILRES BS 6920 może być stosowany jako spoiwo do impregnacji betonu. SILRES BS 6920 oparty jest na technologii alfa-silanów i oferuje doskonałą odporność na zabrudzenia oraz wysoką wytrzymałość mechaniczną. SILRES BS 6920 jest również usieciowany. Wilgoć wyzwala tworzenie się sieci siloksanowej. Katalizator aminosilanowy zapewnia szybki proces sieciowania.
Impregnacja powierzchniowa szkłem wodnym
W betoniarce wolnospadowej mieszano zawiesinę cementu i szkła wodnego z kruszywem z recyklingu. Następnie przeprowadzono nasączanie, przy czym pierwsze i trzecie kruszywo mieszano przez 5 min. Po nasączeniu kruszywo odsączono i pozostawiono do wyschnięcia na 2 h przed drugim i ostatnim etapem impregnacji. Wyniki procesu impregnacji betonu zestawiono w tabeli 7.
Nowy system impregnacji jest kompatybilny ze wszystkimi konwencjonalnymi systemami kosmetyków i powłok do betonu. Ponadto nadaje się zarówno do powierzchni bezszwowych wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków. Nowa metoda jest również łatwa w zastosowaniu, co czyni ją atrakcyjnym wyborem dla zakładów produkcyjnych, hal wystawowych i prywatnych rezydencji. Oto kilka wskazówek i przewodnik krok po kroku dotyczący stosowania nowego systemu impregnacji powierzchni.
Wyniki testu impregnacji wykazały, że połączenie szkła wodnego i wody wapiennej ma wyższą absorpcję niż połączenie tych dwóch materiałów. Ta kombinacja ma najwyższą sorpcyjność i absorpcję wolnej wody, podczas gdy impregnacja tylko wodą wapienną dała gorsze wyniki. Ponadto proporcja szkła wodnego i pasty cementowej determinowała skuteczność metody impregnacji.
Wpływ impregnacji na wytrzymałość na ściskanie był istotny zarówno dla pasty cementowej, jak i szkła wodnego. Na przykład, gdy stosunek impregnatów wynosił 0,6, pięć z sześciu serii betonu osiągnęło lepsze wyniki niż seria referencyjna. W rzeczywistości cztery z nich były statystycznie istotne. Natomiast gdy stosunek wynosił 0,45, wynik był podobny, ale jedna seria miała statystycznie istotną poprawę wytrzymałości.
Impregnacja powierzchniowa pastą cementową
Wyniki impregnacji powierzchniowej betonu pastą cementową można podzielić na dwie grupy: wysoko- i niskoskuteczne. Do metod wysokoefektywnych impregnacji zalicza się pastę cementową i szkło wodne, natomiast do metod niskoefektywnych samą wodę wapienną. Zarówno metody wysoko- jak i niskoefektywne zależą od stosunku w/c betonu. Wyniki dla każdej grupy serii zestawiono w tabeli 7.
Zastosowanie pasty cementowej do betonu wymaga kruszywa o dużej objętości, a mała wielkość kroku odwzorowania odpowiada regionom pasty, które są cieńsze od cząstek kruszywa. Badacze planują przedstawić wyniki swoich badań w kolejnych publikacjach. Po przeanalizowaniu wyników opracują odpowiednią metodę dla procesu nakładania betonu. Poniżej wymieniono etapy procesu. Po opanowaniu procesu, będziesz mógł go wykorzystać przy kolejnym projekcie.
Skład mieszanek jest złożoną mieszaniną porów kapilarnych, nieprzereagowanego cementu i różnych produktów hydratacji. Składniki te przyczyniają się do właściwości mechanicznych i trwałości betonu. W szczególności fazy zawierające wapń reagują z atmosferycznym CO2 i wytwarzają różne polimorfy węglanu wapnia. W niektórych przypadkach może to spowodować spadek pH i depasywację.
Ignacja RCA
Ignacja RCA to proces, w którym materiał zwany ogniotrwałym węglanem jest impregnowany w mieszance betonowej. Wpływ impregnacji RCA na właściwości mechaniczne betonu jest wciąż nieznany. Ostatnie badania analizują jednak wpływ RCA na fizyczne właściwości betonu. Niniejszy artykuł wypełnia tę lukę w wiedzy i uzupełnia ją o badania parametrów trwałości.
Proces RCA obniża mrozoodporność betonu, ponieważ zapobiega otwieraniu się porów i zmniejszaniu wytrzymałości na ściskanie materiału. Mrozoodporność betonu zależy przede wszystkim od jego zdolności do przeciwstawiania się zamarzaniu, a RCA impregnowany cementem skutecznie zablokuje te pory. Jednak odpowiednie napowietrzenie betonu może zwiększyć jego mrozoodporność. Ponadto, dzięki impregnacji betonu, RCA może być stosowany w dużych projektach budowlanych.
Innym sposobem zmniejszenia RCA jest impregnacja RCA roztworem polimeru. Rodzaj roztworu polimeru i jego stężenie będą decydować o współczynniku absorpcji wody przez RCA. Najniższy współczynnik absorpcji wody dla P3 wynosi około 1,8%, a najwyższy 4,5%. Roztwór polimeru zawierający P1 nie jest materiałem wodoodpornym. Dlatego impregnacja P1 zmniejszy współczynnik absorpcji wody RCA prawie o połowę.
W przypadku zastąpienia naturalnego kruszywa grubego przez RCA znacznie wzrasta strata spadkowa mieszanki betonowej. Mieszanki z RCA pokrytym pastą z popiołów lotnych osiągają największe straty na slump, natomiast próbki pokryte cementem wykazują podobne straty na slump. Należy jednak zauważyć, że RCA i NA impregnowane wodą wapienną mają najniższą stratę na ściskanie w obrębie tej samej grupy kruszyw. Należy jednak zauważyć, że wpływ tych materiałów na slump jest w dużym stopniu zależny od rodzaju betonu, w którym zastosowano materiał powłokowy.
Impregnacja wodą wapienną
Szkło wodne i impregnacja betonu wodą wapienną wykorzystują różne mechanizmy do uszczelnienia RCA. O ile reakcja między tymi dwoma związkami zachodzi na powierzchni betonu, o tyle ta druga jest mniej lepka i może zachodzić w porach betonu. Roztwór powstały w pierwszym kroku nazywany jest wodą wapienną, natomiast drugi krok to impregnacja szkłem wodnym.
Kruszywo przed użyciem było impregnowane różnymi roztworami. Proces impregnacji podzielono na trzy etapy, czyli moczenie, mieszanie i płukanie. Pierwsze i trzecie kruszywo mieszano w betoniarce wolnospadowej. Po każdym etapie kruszywa pozostawiano do wyschnięcia na powietrzu. Każda seria kruszywa miała mieszankę wzorcową, która nie była impregnowana. Kruszywo zostało wypłukane, aby usunąć wszelkie frakcje pyłowe, które mogłyby wpłynąć na wyniki. Seria oznaczona N była mieszanką referencyjną.
Wyniki pokazują, że impregnacja wodą wapienną poprawia wytrzymałość betonu, szczególnie w seriach o wyższych współczynnikach w/c. Pięć z sześciu serii betonu o wskaźniku w/c 0,6 lub wyższym wykazało lepsze wyniki niż seria referencyjna, a cztery z nich były istotne statystycznie. Natomiast impregnacja wodą wapienną nie miała wpływu na wytrzymałość betonu na ściskanie, ale impregnacja zmniejszyła porowatość kruszywa.
Impregnacja krzemianem sodu
Proces impregnacji polega na wymieszaniu kruszyw na bazie cementu i dodaniu warstwy powłokowej z płynnego minerału samoregenerującego. Proces impregnacji jest udany, jeśli mieszanka jest wodoszczelna i utwardzona w temperaturze otoczenia 20degC przez co najmniej cztery tygodnie. Krzemian sodu jest skutecznym środkiem samoregenerującym, który jest szeroko stosowany do impregnacji betonu.
Impregnacja krzemianem sodu odbywa się zazwyczaj etapami i jest jednym z nich. Metoda ta może być stosowana zarówno w przypadku małych, jak i dużych projektów. Krzemian sodu jest środkiem samoregenerującym i może być również stosowany do powlekania. Roztwór soli używany w procesie impregnacji można uzyskać od firmy dostawczej (takiej jak Sigma-Aldrich w Wielkiej Brytanii).
Kleje krzemianu sodu są dostępne w dwóch postaciach: jako płynne roztwory (od 1 do 10 poises) lub jako stałe proszki do klejów typu dry-mix. Roztwory klejów krzemianu sodu są produkowane przez stopienie różnych proporcji piasku, dwutlenku krzemu lub sody kalcynowanej z tlenkiem sodu. Jest to bardzo wszechstronny i opłacalny produkt, który idealnie nadaje się do projektów budowlanych.
Impregnacja krzemianem sodu jest powszechnie stosowana do naprawy pęknięć w mostach, ścianach i fundamentach. W procesie tym pasta cementowa zawiera cienką warstwę krzemianu sodu w celu zwiększenia jej elastyczności. Ta technika impregnacji charakteryzuje się niskim poziomem przepuszczalności i porowatości. Efektem końcowym jest wysoce trwały beton, który nie pęka ani nie rozpada się przy działaniu dużej siły.
Impregnacja betonu krok po kroku
W artykule przedstawiono trzy podstawowe etapy impregnacji powierzchniowej: silany, szkło wodne i pasta cementowa. Ponadto w artykule omówiono metodę RCA impregnacji betonu. Niezależnie od tego, jak zdecydujesz się zaimpregnować swój beton, ten przewodnik krok po kroku dostarczy Ci informacji, których potrzebujesz, aby wykonać pracę prawidłowo. Poniżej wymieniono trzy główne kroki związane z impregnacją powierzchni.
Impregnacja powierzchniowa silanami
W tym artykule opisano proces impregnacji powierzchniowej betonu silanami. Celem jest poprawa właściwości barierowych betonu poprzez zastosowanie powłoki hydrofobowej. Ten rodzaj impregnacji powierzchniowej jest skuteczny w ochronie dekoracyjnych materiałów budowlanych i betonu. Roztwór silanu wnika w beton na głębokość od trzech do czterech mm. Pozwala to na wykorzystanie powłoki do zastosowań dekoracyjnych.
Impregnacja powierzchniowa betonu roztworem silanu może być stosowana w kilku etapach. Proces aplikacji jest prosty. Po pierwsze, należy wymieszać żel silanowy z wodą. Wylać kilka kropel roztworu na powierzchnię betonu. Przed usunięciem odczekaj co najmniej 1 minutę. Następnie nałóż drugą warstwę roztworu silanu. Następnie przetrzyj beton czystą szmatką.
Drugi etap impregnacji powierzchni polega na użyciu środka chemicznego o nazwie OPTES. OPTES działa jak typowy środek do impregnacji hydrofobowej. Na powierzchnię betonu nakładana jest warstwa siloksanu. Powstała powłoka będzie hamować przenikanie wody. Ten etap jest niezbędny, aby zapobiec powstawaniu plam. SILRES BS 6920 jest doskonałym wyborem, ponieważ zapewnia doskonałą ochronę przed plamami.
Czynnik chemiczny o nazwie SILRES BS 6920 może być stosowany jako spoiwo do impregnacji betonu. SILRES BS 6920 oparty jest na technologii alfa-silanów i oferuje doskonałą odporność na zabrudzenia oraz wysoką wytrzymałość mechaniczną. SILRES BS 6920 jest również usieciowany. Wilgoć wyzwala tworzenie się sieci siloksanowej. Katalizator aminosilanowy zapewnia szybki proces sieciowania.
Impregnacja powierzchniowa szkłem wodnym
W betoniarce wolnospadowej mieszano zawiesinę cementu i szkła wodnego z kruszywem z recyklingu. Następnie przeprowadzono nasączanie, przy czym pierwsze i trzecie kruszywo mieszano przez 5 min. Po nasączeniu kruszywo odsączono i pozostawiono do wyschnięcia na 2 h przed drugim i ostatnim etapem impregnacji. Wyniki procesu impregnacji betonu zestawiono w tabeli 7.
Nowy system impregnacji jest kompatybilny ze wszystkimi konwencjonalnymi systemami kosmetyków i powłok do betonu. Ponadto nadaje się zarówno do powierzchni bezszwowych wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków. Nowa metoda jest również łatwa w zastosowaniu, co czyni ją atrakcyjnym wyborem dla zakładów produkcyjnych, hal wystawowych i prywatnych rezydencji. Oto kilka wskazówek i przewodnik krok po kroku dotyczący stosowania nowego systemu impregnacji powierzchni.
Wyniki testu impregnacji wykazały, że połączenie szkła wodnego i wody wapiennej ma wyższą absorpcję niż połączenie tych dwóch materiałów. Ta kombinacja ma najwyższą sorpcyjność i absorpcję wolnej wody, podczas gdy impregnacja tylko wodą wapienną dała gorsze wyniki. Ponadto proporcja szkła wodnego i pasty cementowej determinowała skuteczność metody impregnacji.
Wpływ impregnacji na wytrzymałość na ściskanie był istotny zarówno dla pasty cementowej, jak i szkła wodnego. Na przykład, gdy stosunek impregnatów wynosił 0,6, pięć z sześciu serii betonu osiągnęło lepsze wyniki niż seria referencyjna. W rzeczywistości cztery z nich były statystycznie istotne. Natomiast gdy stosunek wynosił 0,45, wynik był podobny, ale jedna seria miała statystycznie istotną poprawę wytrzymałości.
Impregnacja powierzchniowa pastą cementową
Wyniki impregnacji powierzchniowej betonu pastą cementową można podzielić na dwie grupy: wysoko- i niskoskuteczne. Do metod wysokoefektywnych impregnacji zalicza się pastę cementową i szkło wodne, natomiast do metod niskoefektywnych samą wodę wapienną. Zarówno metody wysoko- jak i niskoefektywne zależą od stosunku w/c betonu. Wyniki dla każdej grupy serii zestawiono w tabeli 7.
Zastosowanie pasty cementowej do betonu wymaga kruszywa o dużej objętości, a mała wielkość kroku odwzorowania odpowiada regionom pasty, które są cieńsze od cząstek kruszywa. Badacze planują przedstawić wyniki swoich badań w kolejnych publikacjach. Po przeanalizowaniu wyników opracują odpowiednią metodę dla procesu nakładania betonu. Poniżej wymieniono etapy procesu. Po opanowaniu procesu, będziesz mógł go wykorzystać przy kolejnym projekcie.
Skład mieszanek jest złożoną mieszaniną porów kapilarnych, nieprzereagowanego cementu i różnych produktów hydratacji. Składniki te przyczyniają się do właściwości mechanicznych i trwałości betonu. W szczególności fazy zawierające wapń reagują z atmosferycznym CO2 i wytwarzają różne polimorfy węglanu wapnia. W niektórych przypadkach może to spowodować spadek pH i depasywację.
Ignacja RCA
Ignacja RCA to proces, w którym materiał zwany ogniotrwałym węglanem jest impregnowany w mieszance betonowej. Wpływ impregnacji RCA na właściwości mechaniczne betonu jest wciąż nieznany. Ostatnie badania analizują jednak wpływ RCA na fizyczne właściwości betonu. Niniejszy artykuł wypełnia tę lukę w wiedzy i uzupełnia ją o badania parametrów trwałości.
Proces RCA obniża mrozoodporność betonu, ponieważ zapobiega otwieraniu się porów i zmniejszaniu wytrzymałości na ściskanie materiału. Mrozoodporność betonu zależy przede wszystkim od jego zdolności do przeciwstawiania się zamarzaniu, a RCA impregnowany cementem skutecznie zablokuje te pory. Jednak odpowiednie napowietrzenie betonu może zwiększyć jego mrozoodporność. Ponadto, dzięki impregnacji betonu, RCA może być stosowany w dużych projektach budowlanych.
Innym sposobem zmniejszenia RCA jest impregnacja RCA roztworem polimeru. Rodzaj roztworu polimeru i jego stężenie będą decydować o współczynniku absorpcji wody przez RCA. Najniższy współczynnik absorpcji wody dla P3 wynosi około 1,8%, a najwyższy 4,5%. Roztwór polimeru zawierający P1 nie jest materiałem wodoodpornym. Dlatego impregnacja P1 zmniejszy współczynnik absorpcji wody RCA prawie o połowę.
W przypadku zastąpienia naturalnego kruszywa grubego przez RCA znacznie wzrasta strata spadkowa mieszanki betonowej. Mieszanki z RCA pokrytym pastą z popiołów lotnych osiągają największe straty na slump, natomiast próbki pokryte cementem wykazują podobne straty na slump. Należy jednak zauważyć, że RCA i NA impregnowane wodą wapienną mają najniższą stratę na ściskanie w obrębie tej samej grupy kruszyw. Należy jednak zauważyć, że wpływ tych materiałów na slump jest w dużym stopniu zależny od rodzaju betonu, w którym zastosowano materiał powłokowy.
Impregnacja wodą wapienną
Szkło wodne i impregnacja betonu wodą wapienną wykorzystują różne mechanizmy do uszczelnienia RCA. O ile reakcja między tymi dwoma związkami zachodzi na powierzchni betonu, o tyle ta druga jest mniej lepka i może zachodzić w porach betonu. Roztwór powstały w pierwszym kroku nazywany jest wodą wapienną, natomiast drugi krok to impregnacja szkłem wodnym.
Kruszywo przed użyciem było impregnowane różnymi roztworami. Proces impregnacji podzielono na trzy etapy, czyli moczenie, mieszanie i płukanie. Pierwsze i trzecie kruszywo mieszano w betoniarce wolnospadowej. Po każdym etapie kruszywa pozostawiano do wyschnięcia na powietrzu. Każda seria kruszywa miała mieszankę wzorcową, która nie była impregnowana. Kruszywo zostało wypłukane, aby usunąć wszelkie frakcje pyłowe, które mogłyby wpłynąć na wyniki. Seria oznaczona N była mieszanką referencyjną.
Wyniki pokazują, że impregnacja wodą wapienną poprawia wytrzymałość betonu, szczególnie w seriach o wyższych współczynnikach w/c. Pięć z sześciu serii betonu o wskaźniku w/c 0,6 lub wyższym wykazało lepsze wyniki niż seria referencyjna, a cztery z nich były istotne statystycznie. Natomiast impregnacja wodą wapienną nie miała wpływu na wytrzymałość betonu na ściskanie, ale impregnacja zmniejszyła porowatość kruszywa.
Impregnacja krzemianem sodu
Proces impregnacji polega na wymieszaniu kruszyw na bazie cementu i dodaniu warstwy powłokowej z płynnego minerału samoregenerującego. Proces impregnacji jest udany, jeśli mieszanka jest wodoszczelna i utwardzona w temperaturze otoczenia 20degC przez co najmniej cztery tygodnie. Krzemian sodu jest skutecznym środkiem samoregenerującym, który jest szeroko stosowany do impregnacji betonu.
Impregnacja krzemianem sodu odbywa się zazwyczaj etapami i jest jednym z nich. Metoda ta może być stosowana zarówno w przypadku małych, jak i dużych projektów. Krzemian sodu jest środkiem samoregenerującym i może być również stosowany do powlekania. Roztwór soli używany w procesie impregnacji można uzyskać od firmy dostawczej (takiej jak Sigma-Aldrich w Wielkiej Brytanii).
Kleje krzemianu sodu są dostępne w dwóch postaciach: jako płynne roztwory (od 1 do 10 poises) lub jako stałe proszki do klejów typu dry-mix. Roztwory klejów krzemianu sodu są produkowane przez stopienie różnych proporcji piasku, dwutlenku krzemu lub sody kalcynowanej z tlenkiem sodu. Jest to bardzo wszechstronny i opłacalny produkt, który idealnie nadaje się do projektów budowlanych.
Impregnacja krzemianem sodu jest powszechnie stosowana do naprawy pęknięć w mostach, ścianach i fundamentach. W procesie tym pasta cementowa zawiera cienką warstwę krzemianu sodu w celu zwiększenia jej elastyczności. Ta technika impregnacji charakteryzuje się niskim poziomem przepuszczalności i porowatości. Efektem końcowym jest wysoce trwały beton, który nie pęka ani nie rozpada się przy działaniu dużej siły.
Podobne tematy
